εώς 9.01.2017  ΕΚΘΕΣΗ  GENII LOCI. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΑΠΟ ΤΟ 1930 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

Σημαντικές πτυχές της νεώτερης και σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την έννοια του τόπου και τη σημασία του ως πεδίου αισθητικής, καλλιτεχνικής και ευρύτερα πολιτισμικής αναζήτησης, θα παρουσιαστούν στην έκθεση «Genii Loci. Ελληνική Τέχνη από το 1930 έως σήμερα» που διοργανώνει το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού σε συνεργασία με την Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο πλαίσιο του αφιερωματικού «Έτους Ελλάδας - Ρωσίας 2016».  Μέσα από την παρουσίαση 100 δημιουργών και την επιλογή 147 αντιπροσωπευτικών έργων από τις συλλογές των τριών συνεργαζόμενων μουσείων καθώς και σημαντικές ιδιωτικές συλλογές της χώρας, η έκθεση επιχειρεί να αναδείξει τη βιωματική και πνευματική σχέση των καλλιτεχνών με τον τόπο, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο, μέσω της καλλιτεχνικής έκφρασης, ο τόπος φορτίζεται με ένα πλήθος νοημάτων και συμβόλων που προβάλλουν την ιδιαιτερότητά του και καθορίζουν το πνεύμα, τον χαρακτήρα και την ψυχή του.  χώρος: Κρατικό Μουσείο Manege της Αγίας Πετρούπολης  

Articles of kaput. art magazine Μετοίκησις

ΛΙΖΗ ΚΑΛΛΙΓΑ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ [γιά Συραγώ Τσιάρα],

28/2/2011

Η ιδέα της φωτογράφισης των γλυπτών του Παλαιού Μουσείου της Ακρόπολης, προέρχεται μέσα από ένα συναίσθημα μελαγχολίας και απώλειας. Το γεγονός ότι αυτό το Μουσείο δεν θα υπήρχε πειά, μετά από λίγο καιρό,με κινητοποίησε να κάνω κάτι να αντισταθμίσω ,γιά μένα, αυτή την απώλεια. Το Παλαιό Μουσείο συνδεόταν με τις μνήμες μου από τα χρόνια του 50 και 60, αγαπημένος τόπος γιά μιά απλή βόλτα τότε ο Βράχος της Ακρόπολης. Το μουσείο ιδιαίτερα μαγικό, μέσα στο ημίφως που ερχόταν από τα ψηλά παρέθυρα και τους τοίχους βαμμένους μπλέ. Ισως λοιπόν εδώ βρίσκεται η άκρη που συνδέει αυτή τη δουλειά με άλλες παλαιότερες. Η‘Χώρος και Ματιά’ η ‘Ιερά Οδός’ η ανέκδοτη εργασία ‘Χενία της Ανδρου’. Στό Χώρος και Ματιά [έργο φωτογραφικό-1989] γοητεύομαι και μελαγχολώ από ένα ερείπιο.Μιά εγκλωβισμένη μνήμη που σιγά σιγά εξαφανίζεται με τις εργασίες αποκατάστασης.Χαρακτηριστικά ,ολοκληρώνω την φωτογράφιση όταν μπήκαν οι μπογιατζήδες και άρχισε ο χώρος να γίνεται λευκή σελίδα χώρίς παρελθόν πειά. Στήν’Ιερά Οδό’ 1998,παρακολουθώ κάτι άλλο, μέσα από την αφετηρία του σήμερα. Ακολουθώ τα κατάλοιπα εκείνα και τα σημάδια που ορίζουν την διαδρομή που φέρει αυτό το όνομα και οδηγεί στην Ελευσίνα, μέσα στο χρόνο, στρωματογραφικά σαν αρχαιολόγος . Η μορφή εδώ είναι σύνθετη. Το βίωμα με την μορφή δράσης, η πεζοπορία δηλαδή των 22 χλμ.Η φωτογράφιση της διαδρομής (1994) αποσπασματικά αλλά ολόκληρης από Αθήνα μέχρι την Ελευσίνα μέσα στον ορισμένο χρόνο της πορείας.Το βίντεο που κάνω την επόμενη χρονιά (1995) μέσα από την διαδρομή με το λεωφορείο Αθήνα- Ελευσίνα-Αθήνα, και την μελέτη βιβλίων , κειμένων και εφημερίδων, όλα σχετικά με την Ιερά Οδό και την ιστορία της. Η τελική παρουσίαση προέκυψε μάσα από όλα αυτά.Δεν ήταν προκαθορισμάνη από πρίν. Ποτέ δεν γνωρίζω πως θα εξελειχθεί μιά εργασία. Πηγαίνω μαζί με την εξέλιξή της,ακολουθώντας ένα εσωτερικό νήμα και βίωμα. ΣΤο ‘Χενία της Ανδρου’ (2003-2007), με προκαλεί πάλι η καταστροφή και η απώλεια ενός σημαντικού μνημείου σύγχρονης αρχιτεκτονικής και ιστορίας. Η εικόνα του παγωμένου χρόνου που αντίκρυσα όταν πρωτομπήκα και αντίκρυσα όλα τα έπιπλα και αντικείμενα στη θέδη τους μέσα στο κουφάρι του κτιρίου, ήταν η αρχή. Πήγα πολλές φορές, η ιστορία χανόταν μπροστά στα μάτια μου, κι εγώ ήθελα κα΄τι να κρατήσω. Φωτογραφίες και βίντεο υπάρχουν. Ακόμα θέλει επεξεργασία το υλικό, γιά πιθανή παρουσίαση αργότερα.